Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Η ψυχή είναι αυτή που...

Όταν πονέσει βαθιά, δύσκολα θα γιάνει. Είπε η γιαγιούλα 98 ετών που θα την βαφτίσω Δωροθέα. Το σώμα θα συνέλθει κάποια στιγμή όταν λαβωθεί, η ψυχή όμως θα γυρίσει όπως ήταν;
 
Είναι αλήθεια. Πόσο ξοδευόμαστε άραγε για τον καλλωπισμό μας; Χρήματα για το κομμωτήριο που θα μας φτιάξει την κουπ, για την αισθητικό που θα μας ανανεώσει πρόσωπο και δέρμα, θεραπείες σώματος και ο κατάλογος δεν τελειώνει. Όλα αυτά είναι εκεί έξω, στη διάθεση του καθενός να τα προμηθευτεί εύκολα και να αλλάξει τη ζωή του προς το "καλύτερο". Να γίνει ποθητός, να ξανανιώσει.
Πόσο εύκολα όμως θα βρούμε τρόπους για την αποκατάσταση-άνθηση της ψυχής μας; Απ' όσο ξέρουμε όλοι δεν κυκλοφορούν αντίστοιχα προϊόντα στο εμπόριο, δεν θα τα βρούμε στα ράφια των super markets και φυσικά ούτε αναφέρομαι σε διάφορα μαντζούνια του φαρμακείου της φύσης που θα μας χαρίσουν κάποια βράδια ήσυχου ύπνου.
 
Είναι άλλος ο δρόμος της εσωτερικής γαλήνης. Πρόκειται για μονοπάτι δύσκολο και δύσβατο που βρίσκεται μέσα μας. Λέγεται προσπάθεια για αυτοπροσδιορισμό, αυτογνωσία, αυτοπραγμάτωση. Η χρονοβόρα αυτή διαδικασία δυσαρεστεί και κουράζει τον περισσότερο κόσμο και γι' αυτό μεν στρέφεται σε κάποιας μορφής καλλωπισμού, μόνο που αυτός περιορίζεται σε αυτόν που βλέπουν τα μάτια. Τον εύκολο. Τον προφανή.
 
Όντως κυκλοφορούν πάρα πολλοί όμορφοι άνθρωποι γύρω μας. Ελκυστικές γυναίκες, γοητευτικοί άνδρες. Διασταυρωνόμαστε συνέχεια μαζί τους. Έχουν προσέχει πολύ για να είναι αρεστοί και το πορτοφόλι τους γνωρίζει το πόσο. Όλη αυτή η προσπάθεια αξίζει τους διπλά μπράβο αν με την ίδια σχολαστικότητα, υπομονή, λεπτότητα και προσοχή παλέψουν και για την ικανοποίηση της ψυχής τους. Η ψυχή έχει ανάγκες και είναι ανώφελο να τις αγνοούμε, αφού κάποια στιγμή και με κάποιον τρόπο θα μας το δείξει μέσω των συμπτωμάτων επάνω στο αψεγάδιαστο σώμα που έχουμε χτίσει.
 
Σε συνθήκες αρμονίας σώματος - ψυχής, έχουμε μπροστά μας έναν πραγματικά όμορφο άνθρωπο που παραμένει το ίδιο όμορφος ακόμα και αν η ζωή του φερθεί σκληρά κάποια στιγμή στερώντας του το τέλειο πρόσωπό του ή τα δυο καλλίγραμμα πόδια του.
 
Άλλωστε όπως και να ζούμε, ό,τι και να έχουμε κάνει τη στιγμή που αφήνουμε τον κόσμο αυτόν για έναν άλλο, όλοι βρισκόμαστε να έχουμε τα ίδια σώματα και τα ίδια πρόσωπα. Απλά μερικά πρόσωπα φεύγουν με ένα ελαφρύ χαμόγελο.
 
Posted by
Maria Tsoli