Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Στα δίχτυα σου αράχνη

Μια ωραία εποχή ήρθε ο άνθρωπος στη γη. Και κανείς δεν αναρωτήθηκε τι ακριβώς ήρθε να κάνει. Ποιος ήταν ο πρωταρχικός και ουσιαστικός σκοπός του. 
Συναρμολογήθηκε, κατευθύνθηκε και κατέληξε να πιστέψει ότι η κινητήριος δύναμή του είναι το χρήμα. Ω ναι, είναι πολύ ισχυρός ο μηχανισμός που από παλιά τον έριξε σε αυτό το καλούπι και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, σε τέτοιο βαθμό που η σημερινή υλιστική κοινωνία λειτουργεί σαν ένα μεγάλο εργοστάσιο παραγωγής πανομοιότυπων καπέλων από πανομοιότυπους εργάτες. 

Απλά έμφαση στην ποσότητα, τον λόγο όμως τον αγνοούμε.

Η γνωστή πορεία ενός νέου μέλους στον κοινωνικό ιστό περιλαμβάνει τα γνωστά κομβικά σημεία : επαρκή σχολική μάθηση, ολοκληρωμένη πανεπιστημιακή κατάρτιση στο επίπεδο PhD ει δυνατόν, γρήγορη επαγγελματική αποκατάσταση παρά το φυσικό εμπόδιο της υπεροχής της ανεργίας έναντι της δυνατότητας για εργασία, τακτοποίηση των οικογενειακών υποχρεώσεων and so on...
Και όλα αυτά στην ταχύτητα του φωτός. Τόσο επιτακτικά ώστε να μην απομείνει χρόνος για την βαθιά αναζήτηση άλλων εννοιών μέσα μας.

Όμως τα έως τώρα διδαγμένα και μαθημένα τα γνωρίζουμε τόσο καλά που διακρίνουμε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα για αλλαγή και πρωτοτυπία στη δομή τους.  
Για τον λόγο αυτό μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά κάνοντας μια βουτιά ανάποδα μέσα στην κοινωνία, εξετάζοντας δηλαδή την περίπτωση που τα νέα μέλη του κοινωνικού ιστού αγνοούν τις προαναφερθείσες νόρμες και υποχρεώσεις αφού σύσσωμο το τρίπτυχο, οικογένεια, σχολείο, κοινωνία, θέτουν σε αυτά το εξής επιτακτικό ζήτημα από την ημέρα που αποκαλούνται επισήμως σκεπτόμενα όντα..

..Ανακαλύψτε τον εαυτό σας και χρησιμοποιείστε όλα τα διαθέσιμα μέσα γι'αυτό τον σκοπό. Μάθετε τι περιμένετε από αυτόν και από τους άλλους. Σήμερα μόνο ξεκινήστε, γιατί ο χρόνος που θα ζήσετε ίσα που φτάνει για να απαντήσετε στα δύσκολα αυτά ερωτήματα και ήδη μετράει αντίστροφα. Η ελεύθερη μελέτη θα σας βοηθήσει σε αυτό, όπως και η σύμπνοια με την οικογένεια και τους φίλους σας. Μην αναλωθείτε αλλού ούτε για ένα δευτερόλεπτο, παρά τα αποπροσανατολιστικά ερεθίσματα που θα φτάσουν στ' αυτιά και στα μάτια σας. 
και προς Θεού .. μην αφήσετε την ύλη να σας χωρίσει. Μην πιστέψετε ότι εσείς και μόνο με την υπερβολική εργασία σας θα αλλάξετε τον κόσμο. Γιατί ο κόσμος δε θέλει άλλους τεχνοκράτες, τα ελεύθερα πνεύματα του έλειπαν από πάντα. Συνεπώς η αμοιβή σας από την κοινωνία είναι ο έπαινος ότι κατορθώσατε και αποκτήσατε την πνευματική σας ελευθερία και ανεξαρτησία, έννοιες εκατομμυριάκις δυσκολότερες από την επιβράβευση που δίνουν τα χάρτινα απορρίμματα, που τα βαφτίσαμε ανοήτως κάποτε χρήματα. Η επιβράβευση δεν έρχεται για την βελτιωμένη απόδοση της άψυχης μονάδας παραγωγής στην οποία τύχατε μία περίοδο του ατελείωτου χρόνου να βαφτιστείτε μάνατζερς, αλλά για τη δική σας προσπάθεια να μορφώσετε την ζωντανή ψυχή σας, γκρεμίζοντας τα όρια του νου που η κοινωνία έναν καιρό έθεσε, γεμίζοντάς σας με αμφιβολίες για το αν μπορείτε το διαφορετικό..

Ουτοπικό ε; Στον κόσμο μου ναι και στο δικό σου. 
Ποτέ όμως δεν ξέρεις τι γίνεται αλλού.


Posted by 

Maria Tsoli

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Με αφορμή ένα τραγούδι

....που δεν θέλω να αποκαλύψω ξύπνησε μέσα μου το τέρας της περιέργειας για την πηγή προέλευσης του ανθρώπινου εγωισμού. Δεν με προβλημάτισε τόσο το γεγονός ότι φοριέται πολύ τη σήμερον ημέρα και ότι το 80% των ανθρώπων που με πλαισιώνουν μπορούν να χαρακτηριστούν ως έχοντες εγωισμό στις προσωπικές τους επαφές, αλλά το ότι δεν κατάφερα να βρω έναν καλό λόγο για τον οποίο υπερηφανεύεται κάποιος όταν αναφέρει ότι ένα από τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν είναι "ότι είναι αρκετά εγωιστής"

Συχνά πυκνά δε, γινόμαστε μάρτυρες αυτού, όταν το διατυμπανίζει ενώπιον των φώτων της δημοσιότητας, όταν οι κάμερες στρέφονται επάνω του και η φωνή του δημοσιογράφου τον καλεί να απαντήσει σε αυτό το σπουδαίο ερώτημα, περί εγωισμού.

Θα ήθελα να αποδώσω την παρόρμηση αυτή στην ανθρώπινη άγνοια που ταυτίζει τον εγωισμό με την αντίσταση του εαυτού του κάθε φορά που νιώθει ότι καταπατείται ο προσωπικός του χώρος από περίεργους, κακόβουλους, μοναχικούς, γνωστούς και αγνώστους. Είναι στοιχείο της φύσης μας να ψαχουλεύουμε τα ενδότερα των άλλων για διαφόρους λόγους που συνδέονται περισσότερο με την προσωπική μας ανασφάλεια. Ένα ανακουφιστικό, άηχο "ουφ", βγαίνει από μέσα μας όταν διαπιστώνουμε ότι του κάποιου το ίματζ είναι πιο τσαλακωμένο από το δικό μας και το κοινωνικό του στάτους δεν τυγχάνει ιδίας αναγνωρισιμότητας με αυτό που προσπαθούμε να χτίσουμε για τον εαυτό μας, χρησιμοποιώντας καθημερινώς και απελπισμένα τα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης που έχουμε στη διάθεσή μας, αφού η τηλεοπτική αστερόσκονη δεν φτάνει για όλους.

Εκεί είναι η στιγμή που θα αναδυθεί ο γίγαντας εγωιστής, θιγμένος από το ξεψάχνισμα που γίνεται στο σεντούκι των δικών του εμπειριών μέσα στον χωροχρόνο και θα ζητήσει λίγο χώρο για να αναπνεύσει. 
Δικαιολογημένα. 
Αφού του έχει δοθεί η εντύπωση ότι η δική του ζωή είναι εξίσου σημαντική για τους υπολοίπους, με την αξία που έχει η ζωή αυτού που αφιέρωσε όλο τον διαθέσιμο χρόνο του στην μελέτη κατά του καρκίνου. Σαν να λέμε επίσης, ότι κρεμόμαστε τόσο πολύ από τα χείλη του αφού ξέρουμε ότι πριν από αυτόν τον σημαντικό εγωιστή δεν υπήρχε ζωή και το νερό είχε φορά, αντίθετη από τη συνηθισμένη.. Πότε ακριβώς δηλαδή;

Από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά μας είναι να τοποθετούμαστε λεκτικά σωστά, ειδικά όταν εκτιθέμεθα σε κόσμο που θα μας ακούσει και που θα μας κρίνει. Σε έναν κόσμο που έχει να δώσει όλο και λιγότερο όμορφα στοιχεία για τον πνευματικό μας καλλωπισμό, δεν χάνουμε κάτι αν κινηθούμε λίγοι λίγοι, σαν ένα κομμάτι αλλαγής από τα τετριμμένα. 
Ποιος θα φανταζόταν ότι ένας καταρρακτώδης χείμαρρος, ξεκινάει από κάπου μακριά σαν ένα ήρεμο ρυάκι; 

Posted by
Maria Tsoli