Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Ανάμεικτα

Συναισθήματα.
Ανθρώπινες σχέσεις.

Η ανάγκη της επαφής για τον άνθρωπο είναι κάποιες φορές μεγαλύτερη από τον φόβο της ενδεχόμενης διακοπής της. Όλοι ρισκάρουμε να γίνουμε μάρτυρες στο σπάσιμο του 'νήματος', όμως μια σταθερή φωνή μέσα μας μας σπρώχνει να είμαστε σε συνεχή αναζήτηση..Η αδράνεια καθηλώνει και μουδιάζει τα άκρα και το νου, το μισό μας εαυτό.

Κάποια στοιχεία της κοινωνίας σμιλεύουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της κάθε ξεχωριστής ανθρώπινης οντότητας. Ειδικά από τη στιγμή που θα νιώσει ο καθένας αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης πραγματικότητας και θα ταυτιστεί με τις απαιτήσεις της, απαντώντας σε περισσότερες υποχρεώσεις και απολαμβάνοντας λιγότερα δικαιώματα. Δικαιώματα που δεν είναι γραμμένα σε βιβλία άλλα κινούνται αγκαλιά με τον αέρα, σε έναν χορό για δύο, πάνω στο σύννεφο των συναισθημάτων που δεν γνωρίζει σύνορα, δίνοντας ατέρμονη αναζωογόνηση στους παρτενέρ.

Το άυλο, ανεξήγητο κομμάτι, αυτό που καμία κοινωνική μετάλλαξη δεν μπορεί να φτάσει είναι η έμφυτη, ανθρώπινη τάση αναζήτησης του όλου στο πρόσωπο του ενός. Παύει να υπάρχει με τον ερχομό της ανατίναξης της γης και τον χαμό του ανθρώπινου γένους όπως το γνωρίσαμε μέχρι τώρα. Μόνο τότε.

Διψασμένος ο άνθρωπος για ουσιαστική επαφή γεμίζει τη ζωή του με τα πάντα μέχρι να επιτύχει αυτή τη βαθιά γαλήνη. Μα κι αν δε βρεθεί μπροστά του;

Τότε ανάμεικτα όλα. Σκέψεις, αποφάσεις, δράσεις, αντιδράσεις. Φαύλος κύκλος απογοητεύσεων έως ότου γοητευθεί από το μοιραίο. Μια προϋπόθεση έχει το βίωμα της αίσθησης εσωτερικής πληρότητας, την αποτίναξη του εγωιστικά αλλοτριωμένου εαυτού που κρύβουμε μέσα μας.

Είμαστε το δάσος και το σπίρτο. Είμαστε η ευτυχία και τα δεσμά της.

Posted by
Maria Tsoli