Δευτέρα 3 Ιουλίου 2017

Βάπτισμα πυρός

Εμπειρία. Ηχηρή, βροντερή λέξη. Περιλαμβάνει μέσα της το απαύγασμα του όγκου των ανθρωπίνων πράξεων μέσα στην κανονικότητα μιας ημέρας, μίας εβδομάδας, ενός έτους, πολλών ετών. Τις αποκτηθείσες, από εμάς, εμπειρίες κανένας δεν μπορεί να μας τις πάρει και να τις χρησιμοποιήσει ως δικές του δημιουργηθείσες. Είναι φύσει αδύνατον γιατί προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή του δρώντος σε ένα δυναμικό τετράγωνο  : ψυχή, σώμα, νους, συναίσθημα. 

Οι εμπειρίες είναι μέρος μας και ολοκληρώνουν το άτομο που είμαστε στην παρούσα κατάσταση, γι’ αυτό είναι πολύτιμες, όποιες και αν είναι. Στοιχισμένες η μία δίπλα στην άλλη, οικοδομούν το παρελθόν μας, η καρδιά του οποίου χτυπά πάνω στις παροντικές μας στιγμές.
Πολλοί μετανιώνουν για ό,τι βίωσαν με ιδία θέληση ή για ό,τι τους επιβλήθηκε από εξωτερικές αιτίες, ό,τι δηλαδή αναγκάστηκαν να δεχθούν ως ζώσα εμπειρία. Αντικρούοντας αυτή την άποψη, καλό είναι να εστιάσουμε στο ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από τη σωρεία εμπειριών αφού για να τις διυλίσουμε κρατώντας τον πυρήνα τους, προηγείται η βεβαιότητα ότι διαθέτουμε σωματική και ψυχική υγεία. 

Η εμπειρία λανθασμένα σχετίζεται με το εργασιακό περιβάλλον, εκείνο που θα προσφέρει οικονομική ευμάρεια στον «έμπειρο». Εμπειρία είναι τα πάντα. Η πρώτη μας ερωτική επαφή που δεν ξεχνιέται μέχρι τα βαθιά γεράματα, η πρώτη φορά που μπήκαμε σε αεροπλάνο ακόμη και η πρώτη φορά που γευτήκαμε ένα τσιγάρο και με την ασφυξία να ανεβαίνει στον φάρυγγα τσιρίξαμε..μπλιάχ.  Οι εμπειρίες δεν πρέπει να μας κουράζουν. Μας ανοίγουν τις πόρτες του πνεύματος, ακόμα και αν δεν  μπορούμε να το αντιληφθούμε την στιγμή που εμπλεκόμαστε μέσα σε αυτές. Ο καρπός των εμπειριών έρχεται σαν καμπανάκι στον εγκέφαλο με το πέρασμα των ετών, για δράση ή μη σε κάποιο ερέθισμα. Το καμπανάκι αυτό προτρέπει ή αποτρέπει. Ναι, οι εμπειρίες μας κάνουν σοφότερους, σκεπτόμενους και μιλώντας κοινότυπα, ωριμότερους.
`
Μικρή δεν μπορούσα να δεχθώ την εμπειρία του βραδινού ύπνου σε σκοτεινό δωμάτιο. Από τις τόσες φορές που απώθησα με το μυαλό μου το σκοτάδι, στο τέλος το αγάπησα και αυτό όσο το φως. Πέρασα στην άλλη όχθη και το βίωμα αυτών των δύο εντελώς αντίθετων αλλά συμπληρωματικών εμπειριών κλείνει έναν τέλειο κύκλο. Η αίσθηση ότι κλείνει ένας εμπειρικός κύκλος και ότι περιμένει στη γωνία ο επόμενος, αφού έτσι προχωρά η ζωή, είναι λόγος για να ξυπνήσουμε χαμογελώντας, πρόθυμοι να ριχτούμε στον αγώνα εμπειριών, που βγάζει μόνο νικητές.