Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Ένα τσιγάρο δρόμος

Τρένα, αεροδρόμια, ελικοδρόμια και ό,τι άλλο καταναλώνει καύσιμα βαρέως τύπου. Τα επιλέγουμε για να φύγουμε και να ξεφύγουμε. Να πάμε μακριά, στο άγνωστο, εκεί που θα μας δοθούν όλα με μεγαλύτερη ευκολία, εκεί που θα βρει διέξοδο η κοινωνικότητά μας και η αξία μας θα αναγνωριστεί επί τόπου με άμεσο και αξιοκρατικό τρόπο. 

Στους περισσότερους ανθρώπους παρατηρείται το φαινόμενο της συνεχούς εσωτερικής αναταραχής και αναζήτησης του διαφορετικού. Δεν ηρεμούν ποτέ, σχεδόν τίποτα δεν τους εφησυχάζει, μονίμως ψάχνονται για ένα καλύτερο αύριο ενώ ένα γρήγορο μεταφορικό μέσο αποτελεί τη λύση στα φανταχτερά σχέδιά τους. Φίλοι παντού, σε κάθε μέρος της γης, λάτρεις των γκάτζετς και της τεχνολογίας. Ένα αϊ φόουν ή έστω ένα σμαρτ φόουν  τους ενώνει σε κλάσματα δευτερολέπτου με φίλους από την Ασία έως την Αφρική και την Ευρώπη ενώ όλο και αυξάνονται τα λάϊκ στο φέισμπουκ. Εκεί που αναρτώνται τα επιτεύγματα, οι επιτυχίες αλλά και οι αποτυχίες και που κάθε νέο γνωστοποιείται με την ελπίδα να γίνει όσο πιο βάϊραλ γίνεται. 

Η κίνηση λοιπόν φέρνει κίνηση. Όσο κινούμε το σώμα μας, τόσο κινούμε και το μυαλό μας προς πολλές κατευθύνσεις και τόσο έχουμε και την τεχνολογία με το μέρος μας εφόσον η ιδέα του σάϊμπερ διάσημου, μας είναι δελεαστική.

Διαφορετικά;

Θα ρώταγε κάποιος. Διαφορετικά εγκλωβιζόμαστε στο τετραγωνικό μας; Και αν είναι έτσι, τότε τι συνεπάγεται αυτή η άλλη επιλογή; Λιγότερη κίνηση, λιγότερη έμπνευση, λιγότεροι ηλεκτρονικοί φίλοι, μηδαμινά λάϊκς; Η’ απλά περισσότερη ησυχία, περισσότεροι «απτοί» φίλοι, περισσότερα χαμόγελα δια ζώσης;

Οι επιλογές είναι δικές μας, όπου και όπως φροντίζουμε να ζούμε, με όποιους θελήσουμε να βάλουμε στο τετραγωνικό μας ή στον πλανήτη ολόκληρο. Λίγοι ή πολλοί, ηλεκτρονικοί ή μη, στο τέλος της ιστορίας ο σκοπός κάθε ανθρώπου είναι μόνο να ζει αληθινά.