Μια ανάσα οξυγόνου από την ασφυκτική καθημερινότητα, από όλα τα καλά που φευγαλέα χάνονται από μπροστά μας ενώ εμείς βασανιζόμαστε με την αδιάκοπη διεκπεραίωση των ανούσιων και κενών "καθηκόντων" μας. Πρέπει να αναλωθεί η μισή μας ζωή στον βόθρο της γραφειοκρατίας και η υπόλοιπη σε φανταχτερές δημόσιες σχέσεις που κατά τα φαινόμενα θα διευκολύνουν την πρόσβασή μας στα πάντα για να αποκτήσει νόημα η ύπαρξή μας σύμφωνα με..
Αυτή είναι η ωμή αλήθεια ενός επιτυχημένου ανθρωπάκου πίσω από τα χαμόγελα και τα μπράβο που θα συλλέξει.. στα όσα ανθρωπομετρικά χιλιόμετρα καθίσταται γνωστή η δράση του φυσικά. Ως εκεί που θα φτάσει η μαγική αύρα του.
Διακόπτοντας ακαριαία την φρενήρη πορεία υλικής καταξίωσης, ένα γιατί μπορεί να μας σώσει από το ξεχείλωμα του νου. Γιατί; Αν το ένα δεν μας βοηθάει, μπορεί να γίνουν τρία : Γιατί, γιατί, γιατί; Γιατί από τη μία δόξα τω θεώ και από την άλλη που θα πάει αυτό το οικονομικό χάλι που έχει περιορίσει τόσο πολύ τις μετακινήσεις μας και τα αγαθά μας στο ψυγείο;
Το ψυγείο όμως δεν είναι μία συσκευή δεδομένη για κάθε νοικοκυριό και αυτός που το έχει μπορεί να μην είναι προύχοντας, οφείλει να είναι όμως ευτυχής αφού απολαμβάνει παγωμένο νεράκι και δροσερές φράουλες.
Αν δεν μπορεί να το γεμίσει μπορεί να το πουλήσει. Όμως..
Ανίκανος να δει παραπέρα, παραδίπλα, παρακάτω, στέκεται σε ένα σαθρό παρόν, δεμένος χειροπόδαρα με την ψευδαίσθηση της ελευθερίας άπειρων κινήσεων ενώ η έννοια του είναι ο φθόνος προς τον γείτονα και το ενδόμυχο άγχος να ελλοχεύει "γιατί αυτός;"
Πόσο εύκολα ξεχνάμε σε δευτερόλεπτα ανθρώπους που έχασαν ακαριαία τα λογικά τους και σε άλλες περιπτώσεις ακόμα και τη ζωή τους για να φτάσουν στην φανταχτερή και ποθητή θέση, για την οποία ο θεός της δόξας και της λόξας υπογείως δελεάζει τον κάθε απαίδευτο νου.
Λύσσα κακιά λοιπόν και για τα δύο όπως λέει σε κάποιους στίχους του ο Λάκης Παπαδόπουλος.
Posted by
Maria Tsoli