Πως θα έρθει η ευκαιρία τη ζωή μου; Εγώ θα την οδηγήσω κοντά μου ή αυτή θα πέσει πάνω μου στα ξαφνικά και απρογραμμάτιστα; Τίποτα από τα δύο. Και τα δύο. Πότε όμως;
Ποτέ δε θα είναι. Τώρα είναι. Μπροστά μας. Ο τροχός δεν θα γυρίσει από μόνος του αν δεν πιάσουμε την άκρη του ρίχνοντας μια ζαριά στην τύχη. Έπειτα αυτή με τη σειρά της θα μας αποκαλύψει εάν στεκόταν δίπλα μας ή απέναντί μας.
Όταν επωφελούμαστε από τη συγκυριακή στιγμή που μας παρουσιάζεται σαν ευκαιρία οφείλουμε να το πράξουμε με όλο μας τον εαυτό εξαντλώντας τα ενεργειακά μας αποθέματα και δεδομένα που έχουμε προς χρήσιν.
Η επιτυχία που γνώρισε το τραγούδι "je t'aime..moi non plus", στην πρώτη και αυθεντική εκδοχή του ερμηνευμένο από τον Serge Gainsbourg και την Brigitte Bardot, ήταν συγκερασμός καταστάσεων υπό το φως της τυχαιότητας υπό προϋποθέσεις. Προκλητικό για την εποχή του, τολμηρό μέχρι αμφισβήτησης και θριαμβευτικά άξιο να σηκώνει μέχρι και την τελευταία τρίχα του χεριού, όσων το απολαμβάνουν εν έτει 2016 αφού έχει αποτελέσει το σήμα κατατεθέν των τραγουδιών που κάνουν επίκληση στο ερωτικό ένστικτο και στην ανθρώπινη χημεία.
Γεννήθηκε μία τυχαία στιγμή παιχνιδιού των δύο εραστών και απετέλεσε τη δική τους ευκαιρία στον χρόνο να σφραγίσουν με αυτή την έμπνευση την έννοια του ανθρώπινου δεσίματος, από δυάδα σε μονάδα, εκφράζοντας τον έρωτα στον ολοκληρωτικό και απόλυτο βαθμό.
Και τα κατάφεραν.
Η περίπτωση αυτή δείχνει τις δυνατότητες του ανθρώπινου νου να δημιουργήσει όταν, με ελευθερία και χωρίς περιορισμούς, αφεθεί να δράσει ανενόχλητος σε περιβάλλοντα που ευνοούν την πρωτοβουλία και δημιουργούν ευκαιρίες.
Υπάρχουν και αυτές που έρχονται εξ' ουρανού που και που, αλλά το σοφό αρχαίο ρητό συν Αθηνά και χείρα κίνει καλύπτει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που δεν ευεργετούνται συχνά από τη θεά τύχη ... των "άτυχων".
Posted by
Maria Tsoli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου