Σκάκι για έναν παίκτη

Οι ικανότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι απεριόριστες. Έρευνες  δείχνουν ότι χρησιμοποιούμε μόνο το 1% των νοητικών δυνατοτήτων μας. Ανάλυση, σύνθεση, διαίρεση, πολλαπλασιασμός. Με τον τελευταίο όρο θα τολμούσα να αναφερθώ στον ουσιαστικό συλλογισμό διαφόρων θεμάτων χωρίς την απόσπαση προσοχής, δεξιότητα από τις γοητευτικότερες  του μυαλού μας.

Με αφορμή κάποιες παροντικές μου καταστάσεις, ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό το χάρισμα το οποίο αρκετοί μοιράζονται μαζί μου χωρίς να το γνωρίζουν, ενδεχομένως επειδή δεν τους έχει δοθεί ακόμα η ευκαιρία να το ανασύρουν στο φως. Αναφέρομαι στην τάση του να αναλύω λεπτομερώς και σιωπηρά, σημαντικά για εμένα θέματα, παρά τους συνεχείς εξωτερικούς θορύβους που έχουν ως τελικό αποδέκτη… εμένα.

Φυσικά δεν εννοώ την ηχορύπανση που σκορπά η διέλευση ενός απορριμματοφόρου η οποία χτυπά προς όλες τις κατευθύνσεις της ατμόσφαιρας, αλλά τις ανθρώπινες λέξεις – φράσεις που στόχο έχουν να φτάσουν στο δικό μου αυτί και να με κάνουν κοινωνό των περιεχομένων τους, ανεξαρτήτως εάν προκαλούν ή όχι το ενδιαφέρον μου.

Μπορεί να μη βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους γύρω μου, αλλά θα υποστήριζα ότι είναι η χειρότερη μορφή θορύβου καθότι βάζει τον εγκέφαλο και κατ’ επέκταση  το άτομο σε μια διαδικασία νοητικού διχασμού. Από τη μία η φυσική ροπή προς αυτά που επιθυμούμε να ακούσουμε και  από την άλλη η κόντρα πραγματικότητα, που για κάποιο χρονικό διάστημα επιτάσσει να εστιάσουμε την προσοχή μας, όσο μπορούμε, στον χείμαρρο ασυνάρτητων και ενοχλητικών προτάσεων που εισέρχονται στο αυτί μας.

Η παρατεταμένη έκθεσή μας σε αυτό το περιβάλλον σίγουρα δε μας τοποθετεί στον παράδεισο της ευφορίας και της ανεμελιάς αφού οι ρυπαροί ήχοι κουράζουν το νευρικό μας σύστημα, ιδιαίτερα αν συνοδεύονται από μία γερή κούπα καφέ και ατονούν την οξύτητα των αισθήσεων.

Η στάση του «ρυπαίνοντας» συνοδεύεται και από ένα άλλο χαρακτηριστικό που συνοψίζεται στο ακόλουθο συμπέρασμα «Μιλάω δέκα, ακούω ένα». Ίσως και μηδέν, καθότι τα συνεχή καταφατικά νεύματα που εξασκεί προς ένδειξή ναι, ναι, ναι, συμφωνώ, δεν πείθουν κανέναν. Ούτε το θύμα που προσπαθεί να παρέμβει με οποιοδήποτε τρόπο στον ατέρμονο μονόλογο της μοναξιάς του για να αποφύγει την έκρηξη τύπου Φτάνει πια, σταμάτα να μιλάς, ούτε τον ίδιο. Ο έχων την προδιάθεση να ακούγεται διαρκώς δεν αντέχει να ακούει τον συνομιλητή του και πρέπει επειγόντως να καλύψει κάθε άλλον ήχο που δεν προέρχεται από αυτόν.

Αν νιώθετε ότι βρίσκονται κοντά σας τέτοιοι άνθρωποι που σας κάνουν να περιμένετε πίσω από την πόρτα του σπιτιού σας μέχρι να απομακρυνθούν πρώτοι και να πάρετε κατόπιν αυτών το ασανσέρ ή η θέα της απομακρυσμένης τους φιγούρας σας παρακινεί να κατευθυνθείτε στο διπλανό στενό προς αποφυγή διασταύρωσης μαζί τους τότε είναι προτιμότερο να αλλάξετε πολυκατοικία ή γειτονιά αφού, ψέμα δεν είναι, ό,τι προσπαθούμε διακαώς να διατηρούμε σε απόσταση, βρίσκει διέξοδο να κάνει στάση δίπλα μας.