Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Χωρίς εμένα πνίγεσαι

Δεν ειναι και λιγα τα σημεια στα οποια εχει αποψη. Δεν ειναι και λιγες οι φορες που η αποψη αυτη θα σε επηρεασει και θα αλλαξεις για χαρη της την πορεια του καραβιου σου. Κάπου στο βάθος των ασυναρμολόγητων ακόμα σκέψεών σου σκέφτεσαι ότι θα ήταν καλό να παραμείνεις στα δικά σου ύδατα, στα ήρεμα και γαλήνια νερά των δικών σου αποφάσεων και κάπου εκεί είναι που θα την δεις ξαφνικά μπροστά σου να σου φωνάζει ..να φύγεις γρήγορα από εκει..να μην κολυμπήσεις σε νερά που δεν ξέρεις.. άκου εμένα.. έχω κολυμπήσει και ξέρω.. πολύ πριν από εσένα..
Πριν σε γεννήσω.
Ελαφρά εκνευρισμένος και ψελλίζοντας κάτι αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια αλλά με άλλες κουβέντες, σηκώνεις άγκυρα και υποχωρείς. Στον δρόμο της επιστροφής αναρωτιέσαι αν έκανες καλά που άκουσες τη φωνή της. Με αγαπάει, λες, αφου με έφερε στον κόσμο, ξέρει το σωστό και το λάθος. Δεν μπορεί να με θέλει δυστυχισμένο!
Ξαφνικά αυτή την τάξη του μυαλού σου αναταρράσει μια μικρή υπόνοια.. Και ως πότε θα μου κουμαντάρει το τιμόνι? Αν στα νερά που ήμουν, βουτώντας έβγαζα χρυσό? Μπορεί και άνθρακα.. Αλλά αν ήταν χρυσος? Ποτέ δε θα το μάθω γιατι παρέδωσα και γυρίζω πίσω.. Τελικά τι θέλω ?..
Είμαι μπερδεμένος. Πολύ λογικό. Το χειρότερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου και στους γύρω κάθε φορά που ξεστομίζεις αυτή την λέξη.
Είναι η μικρή τιμωρία σου κάθε φορά που υποκύπτεις σε κάτι, σε κάποιον, σε οποιον. Είναι η τιμωρία σου και όσο μεγαλώνεις θα μεγαλώνει και αυτή.  

Θέλω να βουτήξω στο άγνωστο θαλασσινό νερό και να μάθω εγώ τι έχει από κάτω μου. Θα στηρίξω μέχρι τέλους αυτό που θέλω να πιστέψω. Δεν ακούω καμμια φωνη γύρω μου. Ξαφνικά κουφάθηκα
.
Η κουφαμάρα σου σίγουρα θα βγάλει τις σειρήνες έξω απο τα νερά τους αλλά θα αφήσει εσένα να πλεύσεις σε πελάγη ευτυχίας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου