Μαζί ή μόνος

Πολύς λόγος γίνεται για την οικονομική κατάσταση χιλιάδων ελληνικών νοικοκυριών. Χρωστάμε παντού, καλά δεν περνάμε ή και που ζούμε λιτοδίαιτα και πάλι δεν το σώζουμε το καράβι.. Είναι μια must εξομολόγηση πια που δεν ντρεπόμαστε να βγάλουμε προς τα έξω, αφού η πλειοψηφία του κόσμου ζει με αυτούς τους προβληματισμούς. Μας προσφέρει δε και κάποια ανακούφιση η έκφραση αυτού του μπουχτίσματος που νιώθουμε, μας δίνει μία θέση δίπλα σε αυτούς που έχουν έρθει αντιμέτωποι με την ίδια κατάσταση. Κατά μία έννοια μας παρηγορεί.

Παρατηρείται δε και το εξής φαινόμενο : Όσοι ανήκουν ακόμα στην κατηγορία των οικονομικά εύρωστων, προσπαθούν με έξυπνο συνήθως τρόπο να μην κάνουν γνωστή αυτή τους την άνεση, γνωρίζοντας ότι την μειοψηφία πολλοί θα κοιτάξουν με καχυποψία, άλλοι με χλευασμό και άλλοι με αμφισβήτηση. Γιατί; Γιατί νιώθουμε ότι δεν μπορεί να συμμεριστεί το δικό μας αδιέξοδο, ότι καταλαβαίνει ελάχιστη από τη δική μας δυσκολία και ότι ως γνωστόν, ο βολεμένος ζει απροβλημάτιστος.

 

Δεν φταίμε εμείς σε αυτό. Είμαστε άνθρωποι με πάθη και αδυναμίες. Μεταβάλλεται εύκολα η ψυχολογία μας από τις εξωτερικές μεταβολές και οι καταστάσεις που βιώνουμε την εκάστοτε χρονική περίοδο πυροδοτούν πολλές φορές τον κακό μας εαυτό. Υπό άλλες συνθήκες θα είχαμε αναπτύξει άλλες σχέσεις με τους γύρω και θα ζούσαμε όλοι ευτυχισμένοι, αν δεν έμπαινε το κριτήριο του χρήματος στη μέση.

 

Μα μήπως έχουμε ζήσει έτσι σαν χώρα;

 

Μήπως έχουν έρθει μεγάλες περίοδοι στον τόπο αυτό όπου είχαμε μια αγκαλιά για όλους, κανέναν άσχημο λόγο για τον απέναντι και οι must εξομολογήσεις μας με τους φίλους μας, περιλάμβαναν θέματα ποικίλης ύλης αλλά όχι τετριμμένες συζητήσεις για το πως θα βγάλουμε επιτέλους και πάλι λεφτά; Η αλήθεια είναι πως ναι, έχουμε ζήσει και έτσι. Τότε που κανείς δεν πίστευε ότι μπορεί να έρθει καιρός που η απουσία του χρήματος θα δοκιμάσει το δέσιμο που έχουμε χτίσει με τον γείτονα, γιατί πολύ απλά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τι στην ουσία μας έδενε με αυτόν.

Όταν κυριαρχεί η αστάθεια, είναι επιτακτικός ο ερχομός σταθερότητας που θα επιφέρει και πάλι ισορροπία, η οποία με τη σειρά της είναι ο προάγγελος της ευτυχίας και όλων των θετικών συναισθημάτων που αυτή συμπαρασύρει.

Ένα από τα καλά της απουσίας του τόσου χρήματος που μπορεί να μας ξεγελάσει και που οφείλουμε να διακρίνουμε, είναι ότι μας έδωσε στα χέρια ένα πολύ δυνατό χαρτί : Τη δυνατότητα να έρθουμε και πάλι ο ένας δίπλα άλλο, υπό νέες όμως βάσεις. Πιο γερές, πιο ακλόνητες και πιο ανιδιοτελείς.

 

Posted by

Maria Tsoli