Είναι τόσο τέλειοι...τόσο τέλειοι.. δίνουν την εντύπωση ότι με οτιδήποτε και να καταπιαστούν μπορούν να το φέρουν εις πέρας παντελώς ανώδυνα και ακούραστα. Υπάρχουν κάποια άτομα που έχουν αυτό το ταλέντο στη συμπεριφορά τους. Σα να περνάει ξυστά από δίπλα τους, αλλά ποτέ να μην τους αγγίζει, η αναποδιά της πραγματικότητας και η ρουτίνα της καθημερινότητας. Αποπνέουν τόση σιγουριά και ασφάλεια που θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε στη φουσκωμένη τους αυτοπεποίθηση για να μπορέσουμε να δικαιολογήσουμε την αέρινη ύπαρξή τους. Φτάνουν χωρίς να τρέχουν, προλαβαίνουν ακόμα και αν είναι αργά, νοούν χωρίς κόπο τα δυσνόητα, σπάνια παρανοούν, δεν υπονοούν, ενώ έχουν χωρίς να προνοούν.
Πίσω από αυτό το πακετάκι, κρυμμένη για τα καλά πανηγυρίζει η θεωρία τους που λειτουργεί σαν οχυρό στα πυρά και στις βολές του δεδομένου κοινωνικού αρνητισμού. Είναι αυτή που τους ανεβάζει, χωρίς οι ίδιοι να το πολυαντιλαμβάνονται, στην εξέδρα των πολυσυζητημένων αφού είναι περίεργα τυπάκια, πως να το κάνουμε...Τόσο περίεργα που είναι και ικανά παράλληλα να απασχολούν με την απουσία τους μία παρέα φυσιολογικών, οι οποίοι άνθρωποι συναντήθηκαν για έναν τυπικό ελληνικό τετράωρο καφεδάκι... - τετράωρο έγινε το καφεδάκι από τη στιγμή που ο περίεργος απών μονοπώλησε το ενδιαφέρον της παρέας των φυσιολογικών.
Από τα απλά μέχρι και τα πιο σύνθετα περιστατικά της ζωής τους κινούν το ενδιαφέρον και την απορία όσων ενδόμυχα θα ήθελαν να τους μοιάσουν αλλά στο τέλος θα μείνουν με την ιδέα, σαν την ανάγκη για κοντομάνικο στο καταχείμωνο. Ο ζηλιάρης συνήθως γνωρίζει την αιτία που ζηλεύει ενίοτε όμως φθονεί και κάτι αόριστο, ένα πράγμα που δεν μπορεί να προσδιορίσει αλλά νιώθει ότι κολυμπάει απαγορευμένα στα δικά του ύδατα. Αυτός άλλωστε έχει τον τρόπο και ξέρει το "πως", δεν καταλαβαίνει από νέες τάσεις που λειτουργούν απειλητικά...
Ας μην κρυβόμαστε όμως άλλο και ας μην πονοκεφαλιάζουμε. Τελειότητα όπου υπάρχει άνθρωπος δεν υπάρχει, τελειότητα μέσα στον άνθρωπο δεν υπάρχει. Και ποιος την αποζητά άλλωστε; Καθένας μας υπερτερεί και υστερεί. Όσο και να φαντάζουν κάποιοι Απολλώνια αψεγάδιαστοι in&out, έχουν και αυτοί τα τρωτά τους σημεία. Μπορεί να είναι οι φέροντες αυτών παράλληλα και οι γνώστες τους αλλά δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, επειδή δεν είναι αντιληπτά από τους υπόλοιπους. Το σίγουρο πλεονέκτημα των πρώτων είναι ότι αδυνατούν να ασχοληθούν με τις ζωές των άλλων και αυτό τους δίνει το κλειδί να εξελίξουν τον εαυτό τους και τις βάσεις για ένα ωραίο αύριο, μεθαύριο, αντιμεθαύριο...
Posted by
Maria Tsoli
Maria Tsoli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου