Ο τίτλος κατά το ήμισυ μας παραπέμπει στη δεκαετία του 1960 και στον ελληνικό κινηματογράφο του τότε. Η ταινία, με πρωταγωνιστές τον Ντίνο Ηλιόπουλο και την Τζένη Καρέζη παρουσιάζει με κωμικό τρόπο το ταλέντο της ηθοποιού να τυλίγει στα δίχτυα της τον άμοιρο και ανυποψίαστο Γρηγοράκη προς ίδιον όφελος. Η ιστορία βέβαια, αλλάζει εντελώς τροχιά και δικαιώνει το ψαράκι, που με την εξυπνάδα του και τις ικανότητές του έφαγε τελικά την γάτα αντί να συμβεί το αντίθετο.
Η υπόθεση της ταινίας αυτής δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα πολλών ζευγαριών που έχουν σχέση "γάτας-ψαριού". Υπάρχουν αμέτρητες γυναίκες που έχουν δέσει δίπλα τους με τον τρόπο τους, τους συντρόφους τους εν αγνοία των δεύτερων όπως επίσης υπάρχουν και άπειροι άντρες που έχουν αντίστοιχη στάση απέναντι στις συντρόφους τους. Δεν θα ήθελα να υποθέσω το ποσοστό "του ηττημένου φύλου" πάνω σε αυτό το θέμα. Νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να κρίνει μόνο από τον εαυτό του και από τον περίγυρό του, συνεπώς η απάντηση είναι εντελώς υποκειμενική.
Κάθε άνθρωπος έχει να δώσει κάτι άυλο στο σύντροφό του και μέσα στη σχέση μεταβιβάζονται τα θετικά ή τα αρνητικά στοιχεία του ενός στον άλλο. Στην πρώτη περίπτωση, η συνύπαρξη με έναν άνθρωπο ο οποίος μας βοηθάει καθημερινώς να βελτιώνουμε στοιχεία του χαρακτήρα μας, σε καμία περίπτωση δεν μας κάνει "ψαράκια" του, δεδομένου ότι υπάρχει λόγος που προτιθέμεθα να κάνουμε παραχωρήσεις για χάρη του, ακόμα και αν δίνουμε την εντύπωση στους γύρω ότι μας κάνει ότι θέλει. Για να συμβαίνει αυτό και εμείς να το αποδεχόμαστε έχουμε έναν σοβαρό λόγο να πράττουμε κατ' αυτόν τον τρόπο και αυτός είναι η ψυχική ευεξία που μας δημιουργεί η συντροφικότητά του.
Το πόσο όμορφα νιώθουμε, μεταφέρεται στον σύντροφό μας ο οποίος με τη σειρά του γίνεται ομορφότερος μέσα από εμάς και δεν έχει τέλος αυτή η ατέρμονη αναπαραγωγή θετικών συναισθημάτων. Πρόκειται για μία εντελώς προσωπική κατάσταση και μόνο αυτός που την αισθάνεται είναι σε θέση να την εξηγήσει στον εαυτό του. Η προσπάθεια μεταφοράς της σε τρίτους είναι χαμένη υπόθεση χρόνου και σάλιου και δεν πρέπει να γίνεται σε τελική ανάλυση.
Η δεύτερη περίπτωση θέλει λίγο προσοχή και επανεξέταση. Αντί για τα θετικά και όμορφα στοιχεία που θα έπρεπε κανονικά να βγαίνουν από μέσα μας από τη συνύπαρξη, νιώθουμε το βασανιστικό συναίσθημα της απώλειας ενέργειας και κυρίως βλέπουμε να εξαφανίζονται σιγά σιγά και τα όποια καλά στοιχεία μας χαρακτηρίζουν. Πολλές φορές εθελοτυφλούμε και δεν το παραδεχόμαστε αλλά άνθρωποι που μας γνωρίζουν έρχονται αντιμέτωποι με την μετάλλαξή μας. Εδώ ο πιο αδύναμος από τους δύο θα επηρεαστεί στη συμπεριφορά του, στις αποφάσεις του αλλά και στον τρόπο που ζει, από τον άλλο και όχι για καλό σκοπό. Η κυριότερη βλάβη γίνεται στην προσωπική κρίση του, η οποία είναι σχεδόν απούσα, και στον τρόπο που αναλύει τις πληροφορίες που προσλαμβάνει. Δεν έχει σημασία εάν το πρόσωπο αυτό είναι ο άντρας ή η γυναίκα, παραμένει ένας ηττημένος και ανασφαλής άνθρωπος που πρέπει όσο το δυνατόν Γρηγορό-τερα να δει καθαρά.
Posted by
Maria Tsoli
Maria Tsoli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου